چکیده

برخى از دانشمندان شیعه بر این باورند که ابن ابى عمیر جز از راویان ثقه نقلیث نمى‏کند؛ بنابراین در صورتى که واسطه را در زنجیره روایات حذفنموده، روایت را به شکل مرسل بیاورد، حکایت از وثاقت او دارد؛ بر این اساسبسیارى از محققان شیعى، مراسیل ابن ابن عمیر را همانند مسانید وى معتبراشته‏اند. برخى نیز حجیت مراسیل وى را انکار نموده و به عدم تسویه مراسیل اوبا مسانیدش قائل شده‏اند. این مقاله تلاشى است براى شناسایى جایگاه محمد بنابن عمیر نزد رجال شناسان شیعه و نیز بررسى حجیّت و اعتبار مراسیل وى. از اینوى، ضمن بیان اقوال و آراء گوناگون طرفداران و منکران حجیّت مراسیل، بهموارد نقض قاعده «تسویه» و پاسخ‏هاى آن نیز پرداخته شده‏است.